بهطورکلی، این ویژگیها، به سرعتی که با آن شتابدهندهها، به نمکهای فعالشان تغییر پیدا میکنند، بستگی دارند. در جدول 1 این موارد مقایسه شدهاند.
شتابدهنده | ایمنی در شروع پخت | سرعت پخت | طول پل عرضی |
---|---|---|---|
نام | .... | خیلی آهسته | خیلی بلند |
گوانیدن ها | متوسط | متوسط | متوسط تا بلند |
مرکاپتوبنزوتیازول ها | متوسط | متوسط | متوسط |
سولفنامیدها | طولانی | سریع | کوتاه - متوسط |
تیورام ها | کوتاه | خیلی سریع | کوتاه |
دی تیو کاربامات ها | کمترین | خیلی سریع | کوتاه |
تشدید عمل پخت، در سال ۱۹۰۶ میلادی، با مشاهدهی افزایش آنیلین به سیستم پخت گوگرد و اکسید روی که به شکل مهمی زمان پخت را کاهش میداد، موجب کشف مواد شتابدهنده شد. دی آلکیل آمینها نیز بهمثابه شتابدهنده شناخته شدند؛ بنابراین آنیلین و دی آلکیل آمینها به گسترهای از شتابدهندهها (شکل 1 و شکل 2) تبدیل شدند. بهطوریکه از آنیلین گوانیدینها، تیازولها و سولفونامیدها و مرکاپتو بنزوتیازول (MBT) بلوکهشده (منتهی به آمین)، توسط آمین به وجود آمد و از آمینها، تيورام و دی تیوکارباماتها ساخته شدند. بنابراین تیازولها، (MBT) و (MBTS) و سولفونامیدها، (CBTS) ،( BBTS) ،( MBS) بخش عمدهی تولید شتابدهندهها را شامل میشوند.
سولفوناميدها مصرف گستردهای دارند. ایمنی برتر در پخت زودرس (اسکورچ) سولفونامیدها از راه زمان لازم برای تجزیهی آنها به آمین و (MBT) تأمین میشود. سولفونامیدها معمولترین شتابدهندههای اولیه هستند و بیشتر به همراه شتابدهندههای ثانویه مصرف میشوند که شتابدهندهی ثانویه بهمثابه فعالکنندهی سیستم پخت عمل میکنند. تیورامها و دی تیوکارباماتها که پخت زودرس پایینی دارند، زمانی که بهعنوان شتابدهندهی اولیه مصرف میشوند، بهمنظور فعالیت مناسب پخت در سطح پایینی به کار گرفته میشوند
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.